امپراطور مینجانگ وانگ(هائی سائک جو)

امپراطور مینجانگ وانگ(هائی سائک جو) (48-44 م)؛

ولیعهد «امپراطور دائموسین»، شاهزاده «هودونگ»، پیش از پدرش کشته شد. دائموسین هم پسر کوچکش «هائی یو» را به عنوان ولیعهد معرفی نمود. هنگام مرگ دائموسین، هائی یو بسیار جوان بود و به همین دلیل حکومت به عمویش، عالیجناب «هائی سائک جو» رسید. سائک جو در سال 44 م با نام امپراطور «مینجانگ وانگ» بر تخت نشست. گرچه دوران فرمانروایی مینجانگ طولانی نبود، اما او توانست از نبرد های نظامی اجتناب کند و آرامش را در بیشتر امپراطوری حفظ کند.

از دوران حکومت او با چند حادثه ناگوار طبیعی یاد شده است.

در دومین سال حکومت مینجانگ، سیلی در استان های شرقی رخ داد که موجب شد تا تعدادی از مردم خانه های خود را از دست بدهند و دچار قحطی شوند. با دیدن این وضعیت، مینجانگ دستور داد تا انبار های غذا را باز کنند و مواد غذاییرا به طور مساوی در میان مردم پخش کنند.

مینجانگ در سال 48 م پس از پایان یافتن قحطی برای مدتی از سیاست کناره گرفت. او در غرب " گوگوریو" غاری سنگی ساخت که پس از شکار در جنگل های انبوه در آن استراحت می کرد. مینجانگ در همان سال از دنیا رفت و در همان غار سنگیش دفن شد. آن غار نیز به "مینجانگ وون" معروف گشت.