امپراطور آن وون وانگ(گوبویون)

امپراطور آن وون وانگ(گوبویون)(545 م - 531 م)؛

 

بیست سومین امپراطور "گوگوریو" شاهزاده «گوبویون» برادر «امپراطور آنجانگ وانگ» بود که با نام «آن  وون وانگ» بر تخت نشست. پس از مرگ امپراطور آنجانگ در سال 531م، امپراطوری های شیلا و باکجه برای انتقام گیری از گوگوریو با هم متحد شدند و به قلعه «یوسان» حمله بردند آن جا را محاصره کردند، اما امپراطور آن وون یک دسته سواره نظام 5هزار نفری را برای حمله به آنجا فرستاد و یوسان را پس گرفت. زندگی اجتماعی آن وون نیز  فراز و نشیب زیادی داشت، امپراطوریس اول آن وون فرزندی به دنیا نیاورد و به ناچار آن وون امپراطوریسی دیگر برگزید و آن بانو فرزندی برای آن وون به دنیا آورد که «گوپیونگ سونگ» نام گرفت و ولیعهد امپراطور گشت، در سال های آخر حکومت آن وون کشمکش هایی در دربار پدید آمد. آن وون در سال 545م پس از 15 سال سلطنت درگذشت.

امپراطور آنجانگ وانگ(گوهیونگ آن)

 

امپراطور آنجانگ وانگ(گوهیونگ آن)(۵۱۹ م تا ۵۳۱ م)؛

 

بیست و دومین امپراطور "گوگوریو" شاهزاده «گوهیونگ آن» فرزند امپراطور «امپراطور مونجامیونگ وانگ» بود که لقب امپراطور «آنجانگ وانگ» را گرفت. در مراسمی که او برای پدرش در کوهستان بونگی برگزار کرد، خاکستر پدرش را به محل دفن «امپراطور دانگمیونگ (گوجومونگ)» موسس امپراتوری گوگوریو برد و خاکستر او را با نام مونجامیونگ اهدا نمود.

امپراطور آنجانگ وانگ همچنان روابط خود را با چینی ها از جمله سلسله لیانگ حفظ کرد و در سالهای 523م تا 529م حملاتی به امپراطوری های شیلا و باکجه انجام داد.

آنجانگ در سال 531م در حالیکه هیچ پسری نداشت فوت کرد و تاج و تخت به برادر کوچکترش «آن وون» رسید.

 

امپراطور مونجامیونگ وانگ(گوناون)

 

امپراطور مونجامیونگ وانگ(گوناون)(519 -491م)؛

 

«جانگ سو» بیستمین امپراطور «گوگوریو» تک پسرش «گوچودائه گاجودا» را به عنوان ولیعهد معرفی کرد اما طولی نگذشت که او مرد در حالیکه جانگ سو دیگر پسری نداشت در این زمان بود که مونجامیونگ نوه جانگ سو به عنوان ولیعهد انتخاب شد اما مونجامیونگ فقط 4 سال داشت که این عنوان را به دست آورد و همین باعث هرج و مرج در دربار گوگوریو می شد که اگر امپراطور جانگ سو بمیرد یک بچه امپراطور خواهد شد به همین دلیل امپراطور جانگ سو هیچ وقت به مناطق جنگی نمی رفت و از نبرد خودداری می کرد تا این که او در سال 491 میلادی مرد و مونجامیونگ به تخت نشست.

مونجا میونگ در آغاز سلطنت خود بخش هایی از مناطق از دست رفته گوگوریو را پس گرفت و روابط صلح آمیزی با سلسله های «وی»، «کی» و «لیانگ» که در چین قدرت گرفته بودند، برقرار نمود. دوران حکومت مونجامیونگ با وخامت روابط گوگوریو با "شیلا" و "باکجه" همراه بود. به دنبال آن در سال 494م فرماندهان بویو که ازقبیله مالگال شکست سختی خورده بودند به گوگوریو مهاجرت نمودند. ازدیگر اقدامات مونجامیونگ احداث معبد بودایی «گیوم گانگسا» بود.

 

در سال ۵۱۹ میلادی او به دلایل نامعلومی مرد اما در کتاب "سامگوک ساگی" آمده است او در جنگ با باکجه کشته شده است.

بعد از او پسرش« آنجانگ » به امپراطوری رسید.

 

امپراطور جانگ سو وانگ(گو گی اوریون)

امپراطور جانگ سو وانگ(گوگی اوریون)(413 –491)؛

بیستمین امپراطور "گوگوریو" در سال 394م متولد شد او شاهزاده «گوگی اوریون» و فرزند ارشد «امپراطور گوانگ گائتو بزرگ» بود. او در 408م ولیعهد شد و بعد از مرگ پدرش در سال 413م، در سن 19 سالگی به تخت نشست. نام او به معنی «زندگی طولانی» است.

در ابتدا، جانگ سو خیلی از تلاش های خود را نسبت به ثبات در یک امپراطوری بزرگ اختصاص داد که در نتیجه مستقیم فتوحات پدرش را تجربه کرده بود. جانگ سو یک مقبره باشکوه برای پدر ساخت. در سال 427م او پایتخت را از "جی آن" به "پیونگ یانگ" انتقال داد. در دوران امپراطوری وی سلسله «یان» در چین قدرت گرفت و حملاتی علیه گوگوریو انجام داد، مدتی بعد ایالت شیانبی نیز با یان متحد شد. دشمنی یان و گوگوریو مدت ها ادامه داشت اما نهایتاً به اتحاد دو مملکت انجامید و ارتش گوگوریو-یان به سمت قبیله نوپای «سونگ» حمله برد و آن جا را با خاک یکسان کرد.امپراطور جانگ سو وانگ در سال 490م از دنیا رفت.

بعد از او نوه اش «مونجا میئونگ» به جای او به تخت نشت.

 

امپراطور گوانگ گائتو دائی وانگ(گودام دوک)

 

امپراطور گوانگ گائتو دائی وانگ(گوانگ گائتو بزرگ)(گودام دوک)(391-413 میلادی)؛

مرگ «امپراطور گگوک یانگ»، حکومت را به پسر وی «گودام دوک» منتقل کرد. گودام دوک در سال 391م با نام امپراطور «گوانگ گائتو دائی وانگ» به حکومت رسید. گوانگ گائتو در ابتدای حکومت خود پایتخت را از "هوان دو" به "جی آن" منتقل نمود.(یه حرکت مثبت بعد این همه امپراطور بی خود که اومدن و رفتند) او در دوران حکومت خود پیروزی های فراوانی برای "گوگوریو" به ارمغان آورد.

در سال 399م به دنبال سقوط امپراطوری "باکجه" توسط گوانگ گائتوی بزرگ، امپراطوری "شیلا" از ترس با گوگوریو صلح نمود. گوانگ گائتو علاوه بر آن توانست، ایالت "منچوری چین"، بخش هایی از روسیه و مغولستان را نیز ضمیمه امپراطوری خود کند.

او در سال 413م از دنیا رفت و در "جی آن" به خاک سپرده شد که در حال حاضر در مرز کره شمالی و چین واقع شده، مقبره او بزرگترین مقبره حکاکی شده در جهان است و ستون سنگی یادبود گوانگ گائتو از منابع مهم تاریخ کره به شمار می آید.

اگرچه گوانگ گائتو فقط 22 سال حکمرانی کرد و نسبتاً جوان فوت کرد، اما گفته می‌شود پیروزی‌های وی حد نهایی تاریخ کره را مشخص می‌کند. به جز دوره‌ای دویست ساله که با پسر و جانشین وی (پادشاه جانگ سو) آغاز می‌شود و امپراطوری بالهه؛ کره هرگز تاکنون سرزمین عظیمی به این بزرگی نداشته‌ است.

بعد از او پسرش «جانگ سو» به امپراطوری رسید.

امپراطور گگوگ یانگ وانگ(گوای ریون)

امپراطور گگوگ یانگ وانگ(گوای ریون)(391–384 م)؛

مرگ «امپراطور سوسوریم»، سرنوشت "گوگوریو" را در دستان برادر وی «گوای ریون» قرار داد. او در سال 384م  با نام امپراطور «گگوگ یانگ وانگ» به حکومت گوگوریو رسید. سال بعد او ارتش 40هزار نفری گوگوریو را برای تصرف ایالت «یوآن» چین به لیودونگ فرستاد. در جریان این نبرد، لیودونگ و شوانتو به تصرف گوگوریو درآمدند. اما طولی نکشید که در پایان همان سال، یوآن در یک پاتک هردو ایالت اش را بازپس گرفت. سال بعد امپراطور گگوگ یانگ، پسرش «گودام دوک» را به عنوان ولیعهد معرفی نمود. او در همان سال به باکجه یورش برد، نبرد بین دو امپراطوری شمالی و جنوبی ،4 سال ادامه داشت. امپراتور گگوگ یانگ به منظور ضعیف نمودن باکجه، در سال 391م با امپراتور شیلا، «نائِمول» معاهده صلحی برقرار نمود، متعاقب این پیمان، خواهرزاده نائمول«کیم سیل سونگ» به عنوان گروگان به گوگوریو آمد. گگوگ یانگ در سال های آخر عمرش به بازسازی معابد بودایی و مؤسسات کنفوسیوسی پرداخت و یک معبد ملی بودایی در هوان دو ساخت.

امپراطور گگوگ یانگ در هشتمین سال سلطنتش در سال ۴۱۳ میلادی در گذشت.

بعد از او پسرش «گوآنگ گائتو بزرگ» به امپراطوری رسید.

امپراطور سوسوریم وانگ (گوبوگو)

امپراطور سوسوریم وانگ(گوبوگو) (384-371 م)؛

قتل امپراطور گگوگوون باعث تضعیف قدرت مرکزی در گوگوریو شد. در سال 371م  پسر امپراطور مقتول، شاهزاده «گوبوگو» با نام امپراطور «سوسوریم وانگ» بر تخت نشست. او از شیوه ای نو برای تقویت قدرت مرکزی استفاده کرد.

سوسوریم وانگ، در سال 372م  نامه ای به فورمریان نوشته و درخواست راهبان بودایی نمود. سپس معابد بزرگی در پایتخت، "هوان دو" ساخت تا راهبان در آن اقامت کنند. سوسوریم مؤسسات کنفوسیوسی را با نام «تائِهاک» در سرتاسر «گوگوریو» تأسیس نمود تا فرزندان نجبا در آن تحصیل کنند. او در سال 373م قانون اساسی گوگوریو را تعیین نموده و آن را، «یول ریونگ» نام نهاد. سوسوریم، سال بعد به باکجه حمله کرد تا انتقام پدرش را بگیرد، اما مجبور شد برای حفاظت از مرزهای شمالی بازگردد، زیرا قوم «خیتان» به مرزهای شمالی گوگوریو یورش برده بود.

امپراطور سوسوریم پس از بیرون راندن خیتانی ها، در سال 384م از دنیا رفت و در «سوسوریم» به خاک سپرده شد.

بعد از او پسرش «گگوگ یانگ» به امپراطوری رسید.