امپراتور اونجو وانگ

امپراتور اونجو وانگ(موسس امپراتوری باکجه) (18ق.م - 28 م)؛

 

امپراتور اونجو مؤسس سلسله "باکجه" و پسر کوچکتر «امپراتوریس سوسونو» بود، که در سال18ق.م پس از خروج از گوگوریو به علت مسائل سیاسی در جنوب با متحد کردن ملت جولبون و مردم «هانمن»، امپراتوری باکجه را برپا نمود.

در سال 8 ق.م قبیله "مالگال" دو حمله به شیپجه انجام داد و در هردو حمله موفق گشت بخش هایی از شیپجه را فتح کند. در سال 3 ق.م بیریو از دنیا رفت و مردم به اونجو به عنوان یک امپراتور رسمیت بیشتری دادند، اونجو نیز نام امپراتوری را از شیپجه به باکجه تغییر داد و به علت تهدید هانمن توسط قبایل مالگال و حکومت "نانگ نانگ"، پایتخت را از آن جا به «هان سونگ»(سئول کنونی) منتقل کرد.

در سال 5 م او پایتخت را از "هان سونگ" به "یانگ چه اون" منتقل نمود و با فرستادن پیکی حکومت "ماهان" را به اتحاد دعوت کرد ولی امپراتور ماهان نپذیرفت، در نتیجه امپراتور اونجو شروع به تربیت ارتشی سری کرد و در سال 7م. با بیرون آوردن آن ارتش به ماهان یورش برد و تمامی ممالک آن را به جز دو قلعه فتح کرد. امپراتور ماهان برای اونجو نامه تسلیم فرستاد و از او خواست به مردم آسیبی نرساند، اونجو نیز پذیرفت و در نهایت دو قلعه باقی مانده نیز تسلیم باکجه شدند. صلح بین باکجه و ماهان تا 9 سال به طول انجامید، در سال16م. گروهی از فرماندهان ماهان شورشی علیه باکجه ترتیب دادند، ولی امپراتور اونجو با رهبری ارتشی 5 هزار نفری همه آن ها را سرکوب کرد.

در سال 22 م قبیله مالگال حمله دیگری به باکجه انجام داد ولی باز هم توسط اونجو سرکوب گشت. امپراتور اونجو در سال 28م  در حالی که سلطنت را به پسرش «دارو وانگ» می سپرد از دنیا رفت.