در کره باستان تعیین امپراطوری از چوسان قدیم به این ور به صورت موروثی انجام می شده است بدین گونه که با مرگ یک امپراطور، ولیعهد وی که اغلب پسر بزرگترش بود، حاکم می شد، اما گاهی در صورتی که امپراطور فقید برادر دیگری نیز داشت، حکومت تا بالغ شدن ولیعهد به وی واگذار می شد.
امپراطوران دوره کهن در کره (چوسان قدیم ، بویو، گوگوریو، باکجه و شیلا) در جنگ های بزرگ شخصا شرکت می کردند، اما حاکمان عصر نوین (گوریو، چوسان و کره) اغلب در پشت جبهه بودند و در صورت احساس خطر پایتخت را ترک می کردند. این امر حاکی از آن است که امپراطوران کهن نسبت به مردم خود حس مسئولیت بیشتری داشتند، اما در عصر نوین حاکمان بیشتر به فکر مقام و جایگاه بودند تا مردم، همین امر را می توان دلیلی بر تضعیف کره در قرن 19م دانست.
با مرگ امپراطوران، کشور تا چندماه (بسته به آیین و سنت) برای وی عزاداری می کردند.