امپراطور مونجامیونگ وانگ(گوناون)

 

امپراطور مونجامیونگ وانگ(گوناون)(519 -491م)؛

 

«جانگ سو» بیستمین امپراطور «گوگوریو» تک پسرش «گوچودائه گاجودا» را به عنوان ولیعهد معرفی کرد اما طولی نگذشت که او مرد در حالیکه جانگ سو دیگر پسری نداشت در این زمان بود که مونجامیونگ نوه جانگ سو به عنوان ولیعهد انتخاب شد اما مونجامیونگ فقط 4 سال داشت که این عنوان را به دست آورد و همین باعث هرج و مرج در دربار گوگوریو می شد که اگر امپراطور جانگ سو بمیرد یک بچه امپراطور خواهد شد به همین دلیل امپراطور جانگ سو هیچ وقت به مناطق جنگی نمی رفت و از نبرد خودداری می کرد تا این که او در سال 491 میلادی مرد و مونجامیونگ به تخت نشست.

مونجا میونگ در آغاز سلطنت خود بخش هایی از مناطق از دست رفته گوگوریو را پس گرفت و روابط صلح آمیزی با سلسله های «وی»، «کی» و «لیانگ» که در چین قدرت گرفته بودند، برقرار نمود. دوران حکومت مونجامیونگ با وخامت روابط گوگوریو با "شیلا" و "باکجه" همراه بود. به دنبال آن در سال 494م فرماندهان بویو که ازقبیله مالگال شکست سختی خورده بودند به گوگوریو مهاجرت نمودند. ازدیگر اقدامات مونجامیونگ احداث معبد بودایی «گیوم گانگسا» بود.

 

در سال ۵۱۹ میلادی او به دلایل نامعلومی مرد اما در کتاب "سامگوک ساگی" آمده است او در جنگ با باکجه کشته شده است.

بعد از او پسرش« آنجانگ » به امپراطوری رسید.

 

امپراطور سوسوریم وانگ (گوبوگو)

امپراطور سوسوریم وانگ(گوبوگو) (384-371 م)؛

قتل امپراطور گگوگوون باعث تضعیف قدرت مرکزی در گوگوریو شد. در سال 371م  پسر امپراطور مقتول، شاهزاده «گوبوگو» با نام امپراطور «سوسوریم وانگ» بر تخت نشست. او از شیوه ای نو برای تقویت قدرت مرکزی استفاده کرد.

سوسوریم وانگ، در سال 372م  نامه ای به فورمریان نوشته و درخواست راهبان بودایی نمود. سپس معابد بزرگی در پایتخت، "هوان دو" ساخت تا راهبان در آن اقامت کنند. سوسوریم مؤسسات کنفوسیوسی را با نام «تائِهاک» در سرتاسر «گوگوریو» تأسیس نمود تا فرزندان نجبا در آن تحصیل کنند. او در سال 373م قانون اساسی گوگوریو را تعیین نموده و آن را، «یول ریونگ» نام نهاد. سوسوریم، سال بعد به باکجه حمله کرد تا انتقام پدرش را بگیرد، اما مجبور شد برای حفاظت از مرزهای شمالی بازگردد، زیرا قوم «خیتان» به مرزهای شمالی گوگوریو یورش برده بود.

امپراطور سوسوریم پس از بیرون راندن خیتانی ها، در سال 384م از دنیا رفت و در «سوسوریم» به خاک سپرده شد.

بعد از او پسرش «گگوگ یانگ» به امپراطوری رسید.

امپراطور گگوکچئون وانگ(گو نام مو)

امپراطور گگوکچئون وانگ(گو نام مو) (197–179 م)؛

«گونام مو»، دومین پسر امپراطور«سیدائه» بود که در سال 176م به عنوان ولیعهد معرفی گشت. برادر بزرگتر وی «گوبالگی» از سوی درباریان به رسمیت شناخته نشد و منزوی گشت.

گونام مو در سال 179م، با نام امپراطور «گگوکچئون وانگ» بر تخت نشست.

او در ابتدای حکومت خود با بانو «یو» دختر«یوسو»، یکی از وزیران با سابقه دربار از قبیله "جیانبو"، ازدواج کرد تا با این کار قدرت خود را تثبیت کند.

امپراطور گگوکچئون همچنین یاغیان محلی و قبایل نوپا را سرکوب کرد. سپس نظامی در گوگوریو پدید آورد که به نظام " جیندا ابوپ" مشهور گشت. بر اساس این سیستم، مردم می توانستند از ماه مارس تا ماه جولای(فصل بهار) از دولت حبوبات به قرض بگیرند و در ماه اکتبر(پاییز)، قرض خود را پرداخت نمایند.

در سال 184 م قوای "هان" به مرزهای "گوگوریو" هجوم آورد و امپراطور گگوکچئون، ارتشش را به فرماندهی پسرش «گیه سو» برای مقابله با آنان فرستاد. او کمی بعد شخصا در نبرد با هان حاضر شد و آنان را به عقب راند.

گگوکچئون در سال 191 م، نظام "مریتوکراتیک" را که نوعی رفراندوم بود را به منسه ظهور درآورد. این همه پرسی موجب شد تا افراد با استعداد از سرتاسر گوگوریو جمع شوند و از فکر خود در اداره امور دربار استفاده کنند. یکی از معروف ترین این افراد« اول پاسو» بود که توانست تا مرحله وزارت اعظم نیز پیش برود.

درسال 194 م، امپراطور گگوکچئون که به قصد شکار از قصر بیرون آمده بود، روستای فقیر و قحطی زده ایی را دید. او مقداری از لباسها و غذایش را به یکی از روستاییان داد.او با دیدن این منظره خود را مسئول بدبختی مردم دانست.

امپراطور همچنین انتقال "ناسب به منسوب" را به "منسوب به منسوب" تغییر داد.

اینجانب امیرحسین نادرمحمدی، از امپراطور گگوکچئون وانگ به عنوان امپراطوری دانا یاد میکنم.

امپراطور گگوکچئون وانگ در سال 197 م از دنیا رفت و در "گگوکچئون وون" دفن شد.

ظاهرا گگوکچئون پسرش را طی جنگ از دست می دهد چراکه در هنگام مرگ وارثی نداشت.