امپراطور سانسانگ وانگ(گو یون یو)

امپراطور سانسانگ وانگ (گو یون یو) (227-197 م)؛

پس از مرگ امپراطور «گگوکچئون» که فرزندی نداشت، هیات وزیران و شورای امپراطوری در انتخاب فرمانروا دچار تردید شد.

عالیجناب «گو بالگی»(فرزند امپراطور «سیدائه» و برادر گگوکچئون)  که مدت ها بود مثل لاک پشت سرش را در لاکش کرده بود، اکنون با مرگ برادرش، حکومت را حق خود می دانست. از طرفی امپراطوریس «یو» همسر امپراطور گگوکچئون با جلسات مکرر با شورای امپراطوری و عالیجناب «گویون یو» برادر دیگر امپراطور فقید توانست نظر شورای امپراطوری را جلب کند تا عالیجناب گویون یو را به عنوان امپراطور جدید معرفی کند. او در کارش موفق شد و عالیجناب گویون یو با نام سلطنتی «سانسانگ وانگ» بر تخت امپراطوری «گوگوریو» نشست.

فرزندان امپراطور سیدائه شامل؛

• گو بالگی
• گو نام مو (گگوکچئون)
• گو یون یو(سانسانگ)
• گیه سو

امپراطور سانسانگ در ابتدای حکومتش به پاس قدردانی از تلاش های بانو یو برای حکومت وی، با او به عنوان امپراطوریس گوگوریو ازدواج کرد.

قدرت بانو یو همچنان در دربار درحال افزایش بود. عالیجناب گوبالگی که از این انتخاب به شدت عصبانی بود، ارتشی از هواداران خود جمع کرد و به سمت پایتخت، "گانگ نائی"، حرکت کرد. امپراطور سانسانگ، برادرش «گیه سو» را برای دفع حمله گوبالگی اعزام کرد. در جریان این جنگ گوبالگی شکست خورد و خودکشی کرد. وقتی خیال سانسانگ بابت بالگی آسوده شد، قوای گوگوریو را به سمت مرزهای "امپراطوری هان" فرستاد تا آنها را بابت یاری رساندن به گوبالگی، مجازات کند.

کتاب "سامگوک ساگی" می گوید، در یازدهمین ماه سال 208 م، امپراطور سانسانگ برای شکار از قصر بیرون رفته بود، او هنگام شکار، گراز نری را تعقیب می کرد تا اینکه به روستای "جوتونگ چون" رسید. او در آن جا با زنی روستایی ملاقات کرد و روز را با او گذراند. وقتی بانو یو از این موضوع مطلع گشت، افرادی را برای کشتن آن زن فرستاد، اما آن زن روستایی که از امپراطور باردار شده بود، به عنوان بانوی دوم به قصر آمد و ازآنجا که بانو یو فرزندی نداشت، پسر آن زن ولیعهد گوگوریو شد.

آن پسر در سال 213 م ولیعهد شد و بعداً « امپراطور دانگچئون» گردید.

سانسانگ در سال 209م پایتخت را از "گانگ نائی"، به "جاین" منتقل نمود.

در سال 217م، امپراطور به جمع کثیری از پناهندگان "لیودونگ" پناه داد. امپراطور سانسانگ در سال 227م از دنیا رفت و در "سانسانگ نئونگ" دفن شد.

فرمانداری لیودونگ در آن زمان ها به تصرف امپراطوری هان در آمده بود!

امپراطور گگوکچئون وانگ(گو نام مو)

امپراطور گگوکچئون وانگ(گو نام مو) (197–179 م)؛

«گونام مو»، دومین پسر امپراطور«سیدائه» بود که در سال 176م به عنوان ولیعهد معرفی گشت. برادر بزرگتر وی «گوبالگی» از سوی درباریان به رسمیت شناخته نشد و منزوی گشت.

گونام مو در سال 179م، با نام امپراطور «گگوکچئون وانگ» بر تخت نشست.

او در ابتدای حکومت خود با بانو «یو» دختر«یوسو»، یکی از وزیران با سابقه دربار از قبیله "جیانبو"، ازدواج کرد تا با این کار قدرت خود را تثبیت کند.

امپراطور گگوکچئون همچنین یاغیان محلی و قبایل نوپا را سرکوب کرد. سپس نظامی در گوگوریو پدید آورد که به نظام " جیندا ابوپ" مشهور گشت. بر اساس این سیستم، مردم می توانستند از ماه مارس تا ماه جولای(فصل بهار) از دولت حبوبات به قرض بگیرند و در ماه اکتبر(پاییز)، قرض خود را پرداخت نمایند.

در سال 184 م قوای "هان" به مرزهای "گوگوریو" هجوم آورد و امپراطور گگوکچئون، ارتشش را به فرماندهی پسرش «گیه سو» برای مقابله با آنان فرستاد. او کمی بعد شخصا در نبرد با هان حاضر شد و آنان را به عقب راند.

گگوکچئون در سال 191 م، نظام "مریتوکراتیک" را که نوعی رفراندوم بود را به منسه ظهور درآورد. این همه پرسی موجب شد تا افراد با استعداد از سرتاسر گوگوریو جمع شوند و از فکر خود در اداره امور دربار استفاده کنند. یکی از معروف ترین این افراد« اول پاسو» بود که توانست تا مرحله وزارت اعظم نیز پیش برود.

درسال 194 م، امپراطور گگوکچئون که به قصد شکار از قصر بیرون آمده بود، روستای فقیر و قحطی زده ایی را دید. او مقداری از لباسها و غذایش را به یکی از روستاییان داد.او با دیدن این منظره خود را مسئول بدبختی مردم دانست.

امپراطور همچنین انتقال "ناسب به منسوب" را به "منسوب به منسوب" تغییر داد.

اینجانب امیرحسین نادرمحمدی، از امپراطور گگوکچئون وانگ به عنوان امپراطوری دانا یاد میکنم.

امپراطور گگوکچئون وانگ در سال 197 م از دنیا رفت و در "گگوکچئون وون" دفن شد.

ظاهرا گگوکچئون پسرش را طی جنگ از دست می دهد چراکه در هنگام مرگ وارثی نداشت.

 

امپراطور سیندائه وانگ (گو باکجو)

امپراطور سیندائه وانگ (گوباکجو)(179-165 م)؛

تاریخ، «گو باکجو» را برادر ناتنی امپراطور «چادائه وانگ» می داند. پس از قدرت گرفتن چادائه، وی شروع به آزار و اذیت کردن برادر کوچکش پرداخت. گوباکجو مدام تحت بازداشت خانگی بود. سرانجام باکجو از پایتخت، "گانگ نائی"، گریخت و به کوهستان رفت و در آنجا زندگی می کرد. بعد از کودتای سال 165 م، «میونگ نیم داپ بو»(وزیر دربار) به محل سکونت باکجو رفت و شخصا از او درخواست نمود به پایتخت برگردد و برتخت بنشیند. گوباکجو که در آن موقع 77 ساله بود. او پذیرفت و با نام امپراطور «سیدائه وانگ» بر تخت نشست.

امپراطور سیدائه وانگ برای تثبیت امور دربار مقام وزارت اعظم را به میونگ نیم داپ بو سپرد و از خانواده چادائه نیز حمایت کرد.

در سال 169م، ارتش "هان" به مرزهای "گوگوریو" یورش برد. این حملات تا سال 172 م ادامه داشت تا اینکه امپراطور سیدائه قوای گوگوریو را برای مقابله با آنان اعزام کرد. گوگوریو با قبیله "شیانبی" معاهده ای برای متحد شدن علیه هان امضا کرد اما این اتحاد کاری از پیش نبرد. سرانجام در سال 172 م در آخرین حمله ارتش هان به گوگوریو، قوای ارتش گوگوریو توانست در "جواوون"، ارتش هان را شکست دهد. به دنبال آن، ارتش هان عقب نشینی کرد.

در سال 176 میلادی، او دومین پسرش «گو نام مو» را به عنوان ولیعهد معرفی کرد.

در سال 179 م امپراطور سیدائه در سن 91 سالگی از دنیا رفت.