امپراتور گُی وانگ (234م - 286م)؛
جناب گُی پس از هم پیمان شدن با وزیران و درباریان و یک کودتا «امپراطور سابان وانگ» را خلع مقام کرد و به جای او بر تخت امپراتوری نشست.
گی وانگ جزء درباریانی بود که اعقاب آن ها را باید میان قبایل جین و فرزندان «بیریو» یافت. بعضی از منابع، امپراتور گُی را مؤسس واقعی «امپراتوری باکجه» می دانند، زیرا او بود که سلطنت را از دستان نوادگان «دانگمیونگ»، فرمانروای "گوگوریو" خارج نمود و باکجه را به حکومتی مستقل تبدیل کرد.
گُی وانگ پس از امپراتور شدن اقدامات مهمی انجام داد که از آن جمله، ایجاد یک کمیسیون شش نفره از وزیران اصلی، قطع حقوق مقامات رشوه بگیر و مجازات آنان و کشت مزروعات در جنوب پایتخت بود.
در دوران امپراتوری گُی، وضع دفاعی باکجه نسبت به چین تغییر چشم گیری کرد. باکجه به چین لشکر کشید و از آنجا که چینی ها در حال دفع حملات قبیله هان بودند، دو شهر "لی لانگ" و "دای فانگ"، توسط باکجه فتح شد، حتی ارتش باکجه موفق شد «دانگ زون» فرماندار "دای فانگ" را به قتل برساند. گُی پس از یک امپراتوری 52 ساله و اقدامات مطلوبش در سال 286م درگذشت و امپراتوری را به پسرش «چائِک جایی وانگ» سپرد.