امپراطور سیندائه وانگ (گوباکجو)(179-165 م)؛
تاریخ، «گو باکجو» را برادر ناتنی امپراطور «چادائه وانگ» می داند. پس از قدرت گرفتن چادائه، وی شروع به آزار و اذیت کردن برادر کوچکش پرداخت. گوباکجو مدام تحت بازداشت خانگی بود. سرانجام باکجو از پایتخت، "گانگ نائی"، گریخت و به کوهستان رفت و در آنجا زندگی می کرد. بعد از کودتای سال 165 م، «میونگ نیم داپ بو»(وزیر دربار) به محل سکونت باکجو رفت و شخصا از او درخواست نمود به پایتخت برگردد و برتخت بنشیند. گوباکجو که در آن موقع 77 ساله بود. او پذیرفت و با نام امپراطور «سیدائه وانگ» بر تخت نشست.
امپراطور سیدائه وانگ برای تثبیت امور دربار مقام وزارت اعظم را به میونگ نیم داپ بو سپرد و از خانواده چادائه نیز حمایت کرد.
در سال 169م، ارتش "هان" به مرزهای "گوگوریو" یورش برد. این حملات تا سال 172 م ادامه داشت تا اینکه امپراطور سیدائه قوای گوگوریو را برای مقابله با آنان اعزام کرد. گوگوریو با قبیله "شیانبی" معاهده ای برای متحد شدن علیه هان امضا کرد اما این اتحاد کاری از پیش نبرد. سرانجام در سال 172 م در آخرین حمله ارتش هان به گوگوریو، قوای ارتش گوگوریو توانست در "جواوون"، ارتش هان را شکست دهد. به دنبال آن، ارتش هان عقب نشینی کرد.
در سال 176 میلادی، او دومین پسرش «گو نام مو» را به عنوان ولیعهد معرفی کرد.
در سال 179 م امپراطور سیدائه در سن 91 سالگی از دنیا رفت.