امپراطور تائجو وانگ(گوگونگ) (146-53 م)؛
قتل امپراطور «موبون وانگ»، باعث شد دربار ولیعهد و فرزند وی «هائی هایک» را به رسمیت نشناسد و مجلس موسسان امپراطوری تصمیم گرفت، عالیجناب «جائی سا» را که مسن ترین وزیر دربار بود بر تخت پرنده سه پا بنشاند.
جائی سا که به علت کهولت سن نمی توانست حکومت را به دست بگیرد، پیشنهاد کرد پسرش «گو گونگ» تحت نیابت امپراطوریس بیوه موبون بر تخت بنشیند تا هم شورشیان راضی شوند و هم رضایت خاندان امپراطور مقتول جلب شود.
سلسله امپراطوری از نسل امپراطور دانگمیونگ(جومونگ)، به نسلی دیگر منتقل شد!
گوگونگ امپراطور هفت ساله " گوگوریو " در سال 53 م با نام «تائجو وانگ» بر تخت نشست. او در سال ابتدایی حکومتش تحت تحریکات امپراطوریس، قبایل پنج گانه "جولبون" را به عنوان ایالات پنج گانه معرفی کرد. هر یک از این ایالات تحت نظر یک فرماندار بود و به صورت مستقل اداره می شد.
امپراطور تائجو در سال 56 م، ایالات شرقی "اوکجه" را تصرف کرد و برای انجام امور حکومتی در مرکز، افرادی را از تمام کشور جذب نمود و برای قدرتمند کردن نظارت خانواده سلطنتی در سرتاسر کشور، شروع به سفر کرد(به سفر، قطر کرد! 
)
امپراطور تائجو چندبار به نبرد با "امپراطوری هان" پرداخت و راه تجاری بین هان و "لی لانگ" را که از قبایل نوپا بود، بست.
تائجو در سال 55م، دستور داد در مرز "لیودونگ" استحکامات نظامی بسازند. سپس حملاتی مکرر به مرزهای هان انجام داد. ولی با حملات هان، لیودونگ به تصرف هان درآمد.
او در سال 122م، با "متحدین ماهان" و قبیله "یه مائیک" معاهده صلحی امضا کرد و با آنان برای فتح لیودونگ متحد شد. سرانجام بعد از سالها، در سال 146 م در پی حملات قوای متحد گوگوریو-ماهان و یه مائیک، لیودونگ فتح شد.
در همان سال امپراطور تائجو وانگ در سن 119 سالگی پس از 93 سال حکومت از دنیا رفت. تاریخ او را دومین پادشاه پیر می داند
